هیولای لخ نس

با اینکه آخرین اطلاعات و مدارک مربوط به وجود یک هیولاى آبزى در دریاچه لخ نس اسکاتلند به حدود سال ??? پس از میلاد برمى گردد اما در دوم مه ???? هنگامى که یک زوج جوان محلى اعلام کردند که یک حیوان عظیم الجثه را در سطح دریاچه مشاهده کرده اند. افسانه این جانور دوباره زنده شد. پس از انتشار این خبر در روزنامه اى محلى به نام اینورنس کوریر، داستان این هیولا به خبر اول تمام روزنامه هاى لندن تبدیل شد و تا بدانجا پیش رفت که تمام روزنامه هاى لندن خبرنگاران برجسته خود را جهت تهیه خبر به محل اعزام کردند و سیرکى هم جایزه اى معادل ?? هزار (واحد پول اسکاتلند) را براى صید کردن این حیوان تعیین کرد. دریاچه لخ نس واقع در منطقه اى کوهستانى در اسکاتلند بیشترین ذخیره آب طبیعى کل سرزمین بریتانیا را در خود داشت. این دریاچه به طول تقریبى ?? کیلومتر در عمیق ترین نقطه به ??? متر مى رسید. پژوهشگرانى که در مورد هیولاى دریاچه تحقیق مى کردند، در متون تاریخى اسکاتلند مطالب بسیارى در مورد حیوان آبزى عظیم الجثه اى به نام " نسی " یافتند که مردمان محلى آن روزگار تصاویرى از این حیوان را بر روى تخته سنگ هاى ایستاده در کنار دریاچه حک کردند. اولین مرجع مکتوبى که در مورد این حیوان وجود دارد به قرن هفتم برمى گردد. زمانى که زندگینامه"سنت کولومبا" مبلغ مذهبى ایرلندى که مسیحیت را به مردمان اسکاتلند معرفى کرد _ نوشته شد . طبق نوشته هاى موجود موجود "سنت کولومبا" در سال ??? پس از میلاد در مسیر خود به سمت یکى از شهرهاى شمالى اسکاتلند در کنار دریاچه لخ نس توقف کرد تا با هیولاى دریاچه مقابله کند. هیولایى که مردمان محلى را مى کشت در همین اثنا هیولاى دریاچه به یکى از ماهیگیران حمله کرد و در مقابل "سنت کولومبا" به اذن پروردگار به حیوان فرمان داد که با تمام سرعت دور شود و پس از آن دیگر هیچ یک از ساکنان همجوار دریاچه کشته نشدند. در سال ???? جاده جدیدى در امتداد ساحل دریاچه ساخته شد که به رانندگان امکان مشاهده چشم اندازى زیبا از دریاچه را مى داد. پس از آنکه در ? مه همان سال خبر مشاهده هیولاى دریاچه منتشر شد افکار عمومى نسبت به ماجرا حساس شد و این حساسیت با انتشار خبرى دیگر تشدید شد. یک زوج جوان دیگر ادعا کردند هیولا را در حال عبور از جاده ساحلى دیده اند . از تمام روزنامه هاى معتبر انگلستان خبرنگارانى به محل اعزام شدند و در این بین روزنامه دیلى میل شکارچى معروف" مارمادوک ویثرل" را براى شکار هیولا به خدمت گرفت .

ایا ممکن است در میان سنگ سخت موجودات زنده ای وجود داشته باشند.؟ علم میگوید چنین چیزی امکان ندارد . اما شواهد نشان میدهد که این امر امکان پذیر است .! در تاریخ 22 اوریل 1881 مردی بنام "جو مالینو " در ارتفاع بیست متری معدن "وایدوست" در نزدیکی تپه یاقوت واقع در ایالت "نوادا " سرگرم کار بود – او دیلم خود را زیر قطعه ای از سنگ معدن که از دیواره تونل معدن بیرون زده بود انداخت و ان را شل کرد . وقتی سنگ به زمین سقوط کرد, روی پای " جو مالینو " افتاد و او از این عمل بقدری خشمگین شد که با پتک مخصوص شکستن سنگها, ضربه ای به سنگ زد و انرا خورد کرد . اما او از مشاهده سوراخ کوچکی در دل سنگ که به اندازه مشت انسان بود, سخت حیرت کرد . این سوراخ انباشته از کرمهای سفید رنگ بود . " جو مالینو " انها را بدست گرفت – ابتدا اثاری از حیات در انها مشهود نبود, ولی پس از نیمساعت چندتا از کرمها شروع به حرکت کردند و در خلال یکساعت که سایر کارگران معدن با دیدگان از حدقه درامده به تماشا ایستاده بودند, کرمها به ارامی در اطراف تونل روی زمین میخزیدند . مدیران معدن ان سنگ را به همراه تعدادی از کرمها را برای اداره معادن امریکا فرستادند و چند هفته بعد نامه ای دریافت داشتند که طی ان نوشته شده بود : از انچه فرستاده اید چیزی فهمیده نشد . زیرا انچه معدن چیان از چگونگی واقعه گزارش داده بودند – به هیچوجه با عقل جور در نمی امد و هیچکس نمیتوانست ان را باور کند . در سال 1892 نیز در معدن معروف "لانگ فلو " در نزدیکی "کلیفتن" واقع در ایالت " اریزونا " از میان یک قطعه سنگ اهن سوسکی به رنگ خاکستری مایل به قرمز پیدا شد . وقتی این سنگ اهن شکسته شد واین سوسک از درون تابوت اهنی اش بدست امد, انرا به زمین شناسی بنام پرفسور " ز – ت – وایت " در " الپاسو " تحویل دادند . او انرا روی تکه کاغذی قرار داد و سپس درون جعبه مخصوص نگهداری انواع فسیل ها که در کتابخانه دانشگاه الپاسو بود گذاشت . در حدود یک هفته پس از انکه این پدیده عجیب از معدن بدست امده بود, جنبشی درون این سوسک مشاهده کرد . پرفسور وایت و دستیارانش با ذره بین به مطالعه ان پرداختند و مشاهده کردند که یک سوسک کوچک از درون کالبد این حشره عجیب خارج شد . این خبر باور نکردنی بلافاصله توسط رسانه ها در سراسر امریکا منتشر شد و محققان و زیست شناسان بسیاری را متعجب کرد . پرفسور " وال – لاسکر " از دانشگاه اورلین و چند تن از محققان دیگر برای مشاهده و تحقیق این فسیل زنده به دانشگاه الپاسو امدند تا شاهد این زایش عجیب باشند . سوسک جوان را درون یک اطاق بلورین قرار دادند و این جانور مدت هفت ماه در انجا زندگی کرد . سرانجام هر دو نمونه, یعنی هم سوسک اصلی و هم حشره ای که از درون ان خارج شده بود به انسیتو " اسمیتس* " واقع در واشنگتن تحویل داده شد تا به دیگر نمونه های شگفت انگیز ملحق شود . در سال 1873 در معادن زغال سنگ " الماس سیاه "  واقع در کوهستان " دایبلو " در نزدیکی "سانفرانسیسکو" – واقعه دیگری نظیر این رخ داد . کارگران معدن یک غورباغه بزرگ کشف کردند, که در میان لایه ای از سنگ اهک قرار داشت . در حقیقت وقتی انرا با دقت بیرون اوردند – جای بدن حیوان روی سنگ نقش بسته بود . هم قورباغه و هم سنگ اهک مربوطه را به سطح زمین اوردند و قورباغه تقریبا یکروز زندگی کرد . این جانور ظاهرا نابینا بود و فقط قادر بود یک پای خود را به ارامی حرکت دهد . هنگامیکه این جانور درگذشت ان را بهمراه مقبره اش به اکادمی علوم واقع در سانفرانسیسکو اهدا کردند و این پاسخ دندان شکنی بود به انهائی که معتقد بودند چنین چیزی هیچگاه نمیتواند اتفاق بیفتتد . فسیل های زنده معمولا در عجیبترین مکانها بدست می ایند . مثلا در اکتبر سال 1893 هنگامیکه دو برادر به نامهای " بران " و " هال سامیل " در " اکتون " واقع در " انتاریو " سرگرم اره کردن یک درخت کاج تناور بودند – تا انرا به قطعات کوچکتر تقسیم کنند, ناگهان در در وسط تنه درخت - لکه سیاهرنگی را مشاهده کردند, انها دست از کار کشیدند و به دقت به نقطه سیاه رنگ نگریستند و دریافتند که تکه ای فلز در میان چوب قرار گرفته و به دنده های اره گرانبهای انها نیز اسیب وارد ساخته است . انها بجای در اوردن ان فلز – یک ورقه نازک از چوب را بریدند و در کمال تعجب دیدند که سروکله یک قورباغه کوچک پیدا شد, واگر اندکی بی احتیاطی بخرج داده بودند – بدن این جانور با اره به دو نیم می شد . حفره ای که این حیوان در ان قرار داشت کاملا نرم و صاف بود و بیشتر به یک نیمکره شباهت داشت و چنین بنظر میرسید که این قورباغه درون ان به تقلا پرداخته بود . درخت کهنسالی که انها بریده بودند, در حدود دویست سال قدمت داشت و نقطه مورد نظر در ارتفاع تقریبا 18 متری زمین قرار گرفته بود و این قورباغه در میان چوب سختی به ضخامت 75 سانتیمتر محصور بود – این فلز و این جانور چگونه در ان جای گرفتند سئوال بی جواب ما است.؟!! تاکنون گزارش های متعددی درباره پیدا شدن قورباغه های زنده در مکانهای عجیب از جمله در میان سیمان ثبت شده است, ولی واقعی بودن پاره ای جای بحث دارد . یکی از موارد مستند و در عین حال بسیار عجیب, مربوط به بلوکهای عظیم سنگی از جنس سنگ خارا است که در سال 1829 از زیر ابهای لنگرگاهی در " لیورپول " واقع در انگلستان بیرون کشیده شد . هنگامیکه میخواستند یکی از این سنگها را بریده و از ان پلکان جدیدی بسازند, ناگهان قورباغه کوچکی در میان ان پیدا شد . این جانور مدت چند ساعت زنده ماند و با ناتوانی کوشید بالا بیاید و سرانجام برای همیشه به زیر اب فرو رفت . دانشمندان انگلیسی این قورباغه و حفره ای را که در ان قرار داشت – مورد مطالعه قرار دادند- انها تنها سرهای خود را تکان دادند و از هر گونه اظهار نظری عاجز ماندند – انها چاره ای جز این نداشتند .

اسمیتس = یکی از بزرگترین انسیتوهای تحقیقاتی و یکی از معتبرترین دانشگاه های جهان در زمینه فسیل و فسیل شناسی میباشد . بیش از 85 مورد از فسیلهای زنده در این مکان نگهداری میشود .

  جانورشناسان از سال‌ها پیش به وجود همانندی‌های بین خزندگان و پرندگان پی برده بودند که از جمله می‌توان همانندی‌های ساختاری و کارکردی زیر را نام برد:

  1. جمجمه‌ی خزندگان و پرندگان با یک مفصل گوی و کاسه‌ای به نام کندیل پس سری به نخستین مهره‌ی گردن متصل می‌شود.(پستانداران دو کندیل دارند)

  2. پرندگان و خزندگان فقط یک استخوان در گوش میانی(از نوع رکابی) دارند.(پستانداران در گوش میانی سه استخوان دارند)

  3. آرواره‌ی پایینی در پرندگان و خزندگان از 5 تا 6 استخوان درست شده است.(آرواره ی پایینی پستانداران فقط یک استخوان است)

  4. مواد دفعی در پرندگان و خزندگان به صورت اسیداوریک است.(پستانداران اوره دفع می‌کنند)

  5. پرندگان و خزندگان تخم‌های زرده‌دار همانندی دارند و جنین اولیه در سطح زرده‌ی آن‌ها در مراحل آغازین تقسیم سلولی دیده می‌شود.(پستانداران چنین تخمی ندارند)

  این همانندی‌ها و همانندی‌های کالبدشناختی و تنکارشناختی دیگر باعث شد که توماس هنری هاکسلی، جانورشناس انگلیسی، پرندگان را "خزندگان ستوده شده" بنامد و آن‌ها را همراه با گروهی از دایناسورها به نام تروپودها که برخی ویژگی‌های پرندگان را داشته‌اند، در یک دسته جای دهد و با هم مرتبط بداند. کشف فسیل آرکئوپتریکس نخستین مدرک فسیلی برای نظریه‌ی هاکسلی بود و خیلی زود این جانور به عنوان حلقه‌ی بین خزندگان و پرندگان و به عنوان یکی از "حلقه‌های گمشده"ی داروین پذیرفته شد.

  آرکئوپتریکس نام شایسته‌ای دارد که به معنای "پرنده ی قدیمی" است. با وجود این، همانندی آن به پرندگان امروزی بسیار اندک است. این جانور به مانند پرندگان امروزی استخوان‌های توخالی و کیسه‌های هوا نداشته و در آرواره‌های استخوانی و منقار مانند خود، دندان‌های استخوانی داشته است. دنباله‌ی ستون مهره‌های جانور به درون دم دراز آن کشیده شده و آن را نگه می‌داشته است. این جانور پرهایی داشته که به گرم ماندن آن کمک می‌کرده‌اند، اما برای پرواز چندان کارایی نداشته‌اند، زیرا این جانور ماهیچه‌های پروازی چندان نیرومندی نداشته است. در واقع همانندی این جانور به پرندگان به اندازه‌ای اندک است که وقتی چند سال بعد فسیل دیگری از همین جانور کشف شد، به دلیل مبهم بودن آثار پرها و دشواری تشخیص آنُ فسیل را از آن پتروداکتیلی کوچک شمرده بودند و این اشتباه خود نشان می‌دهد که حتی یک متخصص تا چه اندازه ارکئوپتریکس را به خزندگان نزدیک می‌دیده است.

  توضیح ساده‌ای که اکنون پذیرفته شده، این است که نیاکان این جانور از درختان بالا می‌رفته‌اند. پرهای این جانداران که از تغییر شکل پولک خزندگان فراهم شده‌اند تا عایقی برای بدن باشند، کم کم بزرگتر شده و سرانجام آرکئوپتریکس را قادر ساخته‌اند تا از شاخه‌ای به شاخه‌ی دیگر پرواز کند و همان کاری را بکند که امروزه سوسمارهای پرنده به کمک پرده‌ی پهلوی بدن خود انجام می‌دهند. آرکئوپتریکس می‌توانسته از درخت بالا برود. یکی از چنگال‌های چهارگانه‌اش روبه عقب و مقابل بقیه قرار می‌گرفته است و در نتیجه، جانور می‌توانسته چیزها‌ را محکم بگیرد. چنگال‌های روی بال‌ها نیز به جانور برای گرفتن شاخه‌ها بسیار کمک می‌کرده اند. بالا رفتن از درختان نه تنها آن‌ها را از شکارچیان بزرگ روی زمین دور می‌کرد، بلکه خوراک خوبی برای آن‌ها از شکار حشره‌ها فراهم می‌شد.

  بالا رفتن از درختان باعث نیرومندتر شدن پنجه‌ها شد و کم کم لوب‌هایی بینایی در مغز جانور بزرگ‌تر و در نتیجه بینایی جانور تیزتر شد. مخچه رشد بیشتری کرد تا تعادل جانور بهبود یابد و آرواره‌ها سبک‌تر شدند و کم کم به صورت منقار درآمدند. اما شاید مهم‌تر از همه این بود که زاده‌های این جانوران آرام آرام خون‌گرم شدند و توانستند دمای بدن خود را حفظ کنند. جانور حشره‌خوار خون‌گرم، می‌تواند حشره‌ها را هنگامی که سرد هستند و جنبش اندکی دارند، به سادگی به چنگ آورد. همچنین، خون‌گرم بودن برای جانوری که در محیط پر باد روی شاخه‌ها زندگی می‌کند، برتری بزرگی است. پرها کمک زیادی به حفظ دما می‌کنند و شاید هم به همین دلیل پدید آمده باشند، گرچه پژوهشگران بسیاری بر این باورند که آن‌ها در اصل برای پرواز پدید آمده‌اند.

Where can I find more information about dinosaurs?

Your local museums, public libraries, and bookstores are good places to start. Some national monuments (Dinosaur National Monument, UT and CO), national parks (Petrified Forest National Park, AZ), and state parks (for example, Dinosaur Valley State Park, TX) have outstanding displays. State geological surveys also have or can provide information on nearby dinosaur exhibits. The references below will help you get started; they provided some of the information for this pamphlet.

• Dodson, P., and Dawson, S.D., 1991, Making the fossil record of dinosaurs: Modern Geology, vol. 16, p. 3-15.
• Farlow, J.O., 1993, The dinosaurs of Dinosaur Valley State Park -- Somervell County, Texas: Texas Parks and Wildlife Department, Austin, 31 p.
• Glut, D.F., 1982, The New Dinosaur Dictionary: Secaucus. Citadel Press, 288 p.
• Lambert, D., and the Diagram Group, 1990, Dinosaur Data Book: New York, Avon Books, 320 p.
• Marsh, O.C., 1896, The dinosaurs of North America: U.S. Geological Survey, Sixteenth Annual Report, part I, p. 131-414.
• Norman, D., 1985, Illustrated Encyclopedia of Dinosaurs: New York, Crescent Books, 208 p.
• Russell, D.A., 1989, An Odyssey in Time, the Dinosaurs of North America: Minocqua, North Word Press, 220 p.
• Thulborn, T., 1990, Dinosaus Tracks: London, Chapman and Hall, 410 p.
• Weishampel, D.B., Dodson, P., and Osmolska, H., 1990, The Dinosauria: Berkeley, University of California Press, 733 p.

What did dinosaurs eat?

Some dinosaurs ate lizards, turtles, eggs, or early mammals. Some hunted other dinosaurs or scavenged dead animals. Most, however, ate plants (but not grass, which hadn"t evolved yet). Rocks that contains dinosaur bones also contain fossil pollen and spores that indicate hundreds to thousands of types of plants existed during the Mesozoic Era. Many of these plants had edible leaves, including evergreen conifers (pine trees, redwoods, and their relatives), ferns, mosses, horsetail rushes, cycads, ginkos, and in the latter part of the dinosaur age flowering (fruiting) plants. Although the exact time of origin for flowering plants is still uncertain, the last of the dinosaurs certainly had fruit available to eat.