جمجمه"بچه لوسی" بطرز شگفت انگیزی سالم باقی مانده است

به نوشته مجله نیچر، استخوان های این موجود انسان نما از نوع "آسترالوپیتکوس آفارنسیس" (Australopithecus afarensis) متعلق به یک دختر خردسال، از همان گونه ای است که اسکلت بالغ آن در سال 1974 کشف شد و به "لوسی" معروف شد. این کشف دانشمندان را هیجان زده کرده است.

آنها معتقدند که این فسیل که تقریبا کامل است فرصتی فوق العاده برای مطالعه رشد اجداد منقرض شده بشر فراهم می کند. بقایای فسیلی آسترالوپیتکوس آفارنسیسهای نوجوان بسیار نادر است. این اسکلت نخستین بار در سال 2000 کشف شد که در میان یک قطعه صخره شنی جای گرفته بود. خارج کردن اسکلت از میان این صخره پنج سال طول کشید.

زرسنای آلمسِگِد از انستیتوی انسان شناسی تکاملی در شهر لایپزیک آلمان که سرپرست این گروه تحقیقاتی است، می گوید: "این فسیل از اسرار بسیاری در باره آسترالوپیتکوس آفارنسیس و سایر انواع بشر اولیه پرده بر می دارد."

استخوان های ظریف

یافته ها شامل استخوان کامل جمجمه، تنه و بخش هایی از دست ها و پاها است. تصویربرداری از جمجمه دندانی را در آرواره نشان می دهد که هنوز نیش نزده است، نشانه ای که از روی آن پژوهشگران تصور می کنند این انسان نما در هنگام مرگ سه سال داشته است.

نکته قابل توجه در این فسیل یافته شدن استخوان های ظریفی است که معمولا در فرآیند فسیل شدن سالم باقی نمی مانند و مربوط به بخش های زبان می شود. این استخوان ها نشانگر ساختار حنجره این انسان نما است و شاید بتوان از روی آن دریافت که چه نوع صداهایی را به وجود می آورده است. حدس زده می شود که دلیل سالم ماندن بقایای این انسان نما آن بوده است که احتمالا بلافاصله پس از آنکه در سیل گرفتار شده در میان رسوبات رودخانه مدفون شده است.

دکتر آلمسِگِد می گوید: " به نظر من، آفارنسیس ها موجوداتی هستند که به خوبی فرآیند انتقالی در شیوه تکامل بشر در فاصله چهار میلیون تا سه میلیون سال قبل را توضیح می دهند." وی ادامه می دهد: "این موجودات ترکیبی ازشبه میمون- شبه انسان هستند. به این ترتیب این انسان نماها برای درک آنکه ما از کجا آمده ایم و چه هستیم از موقعیت ویژه ای برخوردارند."

توانایی بالا رفتن

اجداد اولیه بشر دندانهایی ابتدایی و مغزی کوچک داشتند ولی راست می ایستادند و روی دو پا راه می رفتند. بحث های بسیاری در باره اسکلت این دختربچه اتیوپیایی و اینکه آیا او هم مانند میمون ها می توانسته از درخت بالا برود یا نه، مطرح شده است. توانایی بالا رفتن به مشخصه های اندامی خاصی مانند دست های دراز نیاز دارد. گونه "لوسی" دست هایی داشته است که به بالای زانو می رسید.

اسکلت تقریبا کامل این موجود کشف شد

این گونه همچنین شانه هایی شبیه گوریل داشته که می توانسته با استفاده از بازو میان درخت ها جهش کند. اما سوال این است که آیا این مشخصه ها می تواند نشانه توانایی بالا رفتن باشد یا تنها جزئی از مجموعه خصوصیات تکاملی او است. این دختر در هنگام مرگ، مغزی در حدود 330 سانتیمتر مکعب داشته است که چندان تفاوتی با شامپانزه در همان سن ندارد.

با توجه به اینکه در سن سه سالگی نود درصد از مغز شامپانزه شکل می گیرد و مغز "بچه لوسی" از شامپانزه همسن خود کوچک تر بوده است، بنابراین رشد مغز وی کمی بیشتر به انسان شبیه بوده است. رشد آهسته در کودکی یکی از ویژگی های انسان است که سبب توانایی های بیشتری در بشر می شود.

پرفسور فرد اسپور از دانشگاه لندن می گوید این یافته به دانشمندان "جزئیات کاملی از شکل ظاهر اجداد ما، رشد آنها و رفتارشان در زمان تکامل بشر می دهد، زمانی که آنها بیشتر به شامپانزه شبیه بودند تا انسان." دکتر جاناتان وین از دانشگاه سنت آندروز در بریتانیا و همکارانش در دانشگاه فلوریدای جنوبی قدمت رسوبات این فسیل را سه میلیون و سیصد هزار سال برآورد کرده اند.

بقایای لوسی در سال 1974 در اتیوپی کشف شد

این فسیل از همان گونه ای است که اسکلت دیگری از آن به نام"لوسی" در سال 1974 در اتیوپی کشف شد و به مدت بیش از بیست سال کهن ترین جد بشر به حساب می آمد.